RESUMEN:
CUANDO DAMOS A LOS POBRES LAS COSAS INDISPENSABLES NO LES HACEMOS LIBERALIDADES PERSONALES, SINO QUE LES DEVOLVEMOS LO QUE ES SUYO


TEXTUAL:
184 (...) «CUANDO DAMOS A LOS POBRES LAS COSAS INDISPENSABLES NO LES HACEMOS LIBERALIDADES PERSONALES, SINO QUE LES DEVOLVEMOS LO QUE ES SUYO. Más que realizar un acto de caridad, lo que hacemos es cumplir un deber de justicia» (1). Los Padres Conciliares recomiendan con fuerza que se cumpla este deber «para no dar como ayuda de caridad lo que ya se debe por razón de justicia»(2). El amor por los pobres es ciertamente «incompatible con el amor desordenado de las riquezas o su uso egoísta» (cf. Sant 5,1-6).(3)

(1) San Gregorio Magno, Regula pastoralis, 3,21: PL 77,87: Nam cum quaelibet necessaria indigentibus ministramus, sua illis reddimus, non nostra largimur; iustitiae potius debitum soluimus, quam misericordiae opera implemus

(2) Con. Vat. II, Decr. Apostolicam actuositatem, 8: ASS 58 (1966) 845; cf. Catecismo de la Iglesia Católica 2446

(3) Catecismo de la Iglesia Católica, 2445



FUENTE:
IUSTITIA ET PAX, Pontificio Consejo: Compendio de doctrina social de la Iglesia (Libro) , , Ed.Planeta, 2005 Barcelona n.184


FUENTE AMPLIADA:
IUSTITIA ET PAX, Pontificio Consejo: Compendio de doctrina social de la Iglesia Ed. Planeta, Barcelona, 2005


CLAVES: Doctrina Social de la Iglesia > Principios > 2-Destino universal de los bienes